Hala sportowa znalazła instruktora, który od września poprowadzi w siłowni zajęcia z młodzieżą. To oznacza, że nastolatkowie w wieku 14-16 lat nie będą już zmuszeni korzystać z obiektu wyłącznie w asyście opiekuna prawnego.
Funkcji instruktora podjął się Piotr Korczak (na zdjęciu obok). To nauczyciel wychowania fizycznego zatrudniony w Szkole Podstawowej nr 1 w Złotoryi, ma więc doświadczenie w pracy z nastolatkami. Jak sam przyznaje, sporą część młodzieży korzystającej z trenażerów w hali „Tęcza” zna i miał z nią wcześniej kontakt przy okazji treningów na siłowni, liczy więc na to, że uda się nawiązać dobry kontakt. – Postaram się przede wszystkim, żeby nikt nie doznał kontuzji podczas pobytu na siłowni, a jeśli ktoś będzie chciał skorzystać z moich merytorycznych porad, to jestem do dyspozycji dzieciaków. Nie będą to zajęcia grupowe, więc do każdego będę się starał podchodzić indywidualne – zapewnia pan Piotr.
Młodzież pod okiem instruktora będzie mogła korzystać z siłowni dwa razy w tygodniu – w każdy wtorek i czwartek w godz. od 18 do 19:30. Pierwsze zajęcia odbędą się już 5 września. Aby skorzystać z możliwości treningu z fachowcem, nastolatek musi zakupić karnet do siłowni oraz przedstawić oświadczenie podpisane przez opiekuna prawnego.
Zatrudnienie instruktora to pokłosie zmian w regulaminie siłowni, które kierownictwo hali wprowadziło wiosną tego roku. Nowe zasady mówią o tym, że osoby niepełnoletnie, które ukończyły 16 lat, mogą korzystać z urządzeń do treningu siłowego tylko za wiedzą i pisemną zgodą opiekunów prawnych (zgoda obejmuje także przyjęcie odpowiedzialności za skutki treningu). Natomiast nastolatkowie w wieku 14-16 lat wchodzą na siłownię wyłącznie pod nadzorem rodzica (przy czym opiekuna również obowiązuje zakup karnetu). Zmiany w regulaminie spowodowały, że najmłodsi klienci przestali przychodzić na treningi. Kierownictwo hali liczy, że teraz wrócą, gdyż dzięki obecności instruktora mogą poćwiczyć bez rodziców.
Trening oporowy, mający na celu rozwój siły mięśniowej, zyskuje coraz większą popularność w sporcie dzieci i młodzieży. – Z licznych badań wynika, że jest bezpieczny i powinien opierać się o prawidłowo wykonane ruchy, z oporem własnego ciała, z wolnym ciężarem i w pełnym zakresie ruchu. Pierwsze etapy treningu powinny być oparte o naukę prawidłowych wzorców ruchowych, indywidualnie dobranych pod możliwości. Dopiero po opanowaniu techniki możliwa będzie progresja ciężaru – tłumaczy Piotr Korczak. – Dlatego w treningu młodych osób najważniejsza jest wykwalifikowana kadra trenerska. Dokładny pokaz i prawidłowe objaśnienie ćwiczenia, a następnie przedstawienie podstawowych zasad bezpieczeństwa pozwala na całkowite obniżenie ryzyka odniesienia kontuzji lub urazu w trakcie treningów.
Jak czytamy na stronie internetowej „Tęczy”, Międzynarodowe Stowarzyszenie Przygotowania Motorycznego (NSCA) po badaniach dziewcząt w wieku 12-18 lat i chłopców w wieku 14-18 lat (przeprowadzonych w 1986 r.) stwierdziło, że odpowiednio zaprogramowany i prowadzony trening oporowy jest bezpieczny dla dzieci i młodzieży, a co więcej może być pomocny w poprawie: funkcjonowania układu krążeniowo-naczyniowego, sprawności motorycznej, samopoczucia psychospołecznego, a także w zmniejszeniu ryzyka urazu związanego z uprawianiem sportu oraz w promowaniu i rozwijaniu nawyków ćwiczeń fizycznych w dzieciństwie i okresie dojrzewania.
Podobne stanowisko przedstawił w 2006 r. dr Robert Marion Malina po przeprowadzeniu badań dotyczących wpływu treningu oporowego na wzrost, dojrzewanie oraz ryzyko kontuzji u dzieci znajdujących się w fazie przed- oraz wczesnopokwitaniowej. Stwierdził, że trening oporowy jest bezpieczny oraz nie wywiera negatywnego wpływu na dojrzewanie oraz wzrost.
– W kształtowaniu tych wszystkich pozytywnych efektów treningu siłowego młodych ludzi zasadnym będzie – a w mojej ocenie również najbardziej pożądanym dla prawidłowego rozwoju sprawności fizycznej – wprowadzenie treningu funkcjonalnego. To taki rodzaj aktywności fizycznej, która ma zastosowanie w życiu codziennym lub specyficznej aktywności sportowej. To ćwiczenia, które naśladują lub imitują fundamentalne umiejętności ruchowe, stanowią zbiór najważniejszych zachowań biomechanicznych wspólnych każdemu człowiekowi, takich jak bieganie, przysiad, pompka czy podciąganie – zapowiada instruktor.
– Najważniejszym celem treningu funkcjonalnego jest rozwój sprawności fizycznej, która umożliwi wykonanie danego ruchu w pełnym funkcjonalnie jego zakresie, bez kompensacji i bez bólu. Opanowanie podstawowych wzorców ruchowych jest punktem wyjścia do bardziej wymagającego treningu siłowego – dodaje.
Do podstawowych efektów treningu funkcjonalnego zalicza się jego pozytywny wpływ na rozwój koordynacji (jakości ruchu), siły funkcjonalnej i elastyczności tkanek przewodzących ruch, tj. więzadeł i ścięgien. To z kolei w przypadku młodych ludzi ma fundamentalne znaczenie w poprawie ogólnej sprawności fizycznej, przygotowaniu do uprawiania sportu oraz w profilaktyce kontuzji i urazów. Praktyka treningu funkcjonalnego sprowadza się do:
1. Rozgrzewki funkcjonalnej z ćwiczeniami mobilności i stabilności.
2. Obrazowania ruchowego (testy) i doskonalenia fundamentalnych wzorców ruchowych.
3. Dociążaniu (praca z ciężarem zewnętrznym – taśmy thera band, hantle, sztanga) fundamentalnych wzorców ruchowych.
4. Przeciążaniu specyficznych (np. dla danej dyscypliny sportu) wzorców ruchowych w układzie dynamicznym (szybkościowym).
5. Pracy 2-3 razy w tygodniu przez min. 8-12 tygodni.
6. Obciążeń od 60 do 80 proc. ciężaru maksymalnego (1 RM).
7. Stosowaniu metod treningowych takich jak: trening całego ciała (najbardziej pożądana dla początkujących), model połówkowy (dolne oraz górne części ciała), model push-pull (pchanie i ciągnięcie w układzie dla kończyn dolnych i górnych), model typu split (izolowany) – selektywny w relacji do obciążanych mięśni.
